Czym są zaburzenia miofunkcjonalne?
Są to niekorzystne stany napięcia mięśniowego w obszarze jamy ustnej, które prowadzą do tego, że język i wargi nie potrafią utrzymać prawidłowej pozycji spoczynkowej. Pod tym pojęciem przede wszystkim należy rozumieć nieprawidłowe połykanie u dzieci w różnym wieku, ale także u osób dorosłych. Język podczas połykania napiera na zęby lub wciskany jest pomiędzy zęby. Nieprawidłowy wzorzec ruchowy języka i warg podczas połykania oznacza, że język podczas każdego aktu połykania w sposób niewłaściwy porusza się do przodu i naciska na zęby. W ten sposób, może przesuwać zęby i/lub deformować szczęki. To nieprawidłowe połykanie powoduje często trudności w leczeniu ortodontycznym, ponieważ działająca siła języka zmniejsza siłę oddziaływania aparatów ortodontycznych.
Wskazania do terapii miofunkcjonalnej:
- otwarte usta,
- zaburzony tor oddechowy, oddychanie przez usta,
- pogrubiona i zaczerwieniona warga dolną,
- wilgotna warga dolna
- ślina w kącikach ust,
- język w pozycji spoczynkowej napierający na zęby albo leżący między zębami,
- zaburzenia artykulacji, często przy realizacji głosek /s/, /sz/, oraz /t, d, n, l/,
- słabo wyrażona mimikę twarzy,
- problemy z postawą
Następstwa nieleczonego zaburzenia miofunkcjonalnego:
- stałe problemy z artykulacją lub/oraz niewyraźna wymowa,
- wady zgryzu ( np. mocno wystające zęby przednie, zgryz krzyżowy, zgryz otwarty, itp.),
- problemy ze stawami skroniowo – żuchwowymi,
- paradontoza na skutek ucisku i parcia języka na dziąsła.
Jak wygląda terapia?
Celem terapii miofunkcjonalnej jest uzyskanie prawidłowej pozycji spoczynkowej języka, zamknięcie ust i prawidłowe połykanie. Uzyskuje się to dzięki odpowiednim ćwiczeniom mięśni języka, warg oraz całego ciała, wykonywanym systematycznie pod kontrolą terapeuty oraz kontynuowanym w domu. Więcej informacji można uzyskać na stronie Anity Kittel http://www.miofunkcjonalna.pl/